ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ

ΥΛΙΚΑ

2 κιλά σκληρό αλεύρι
1 κοφτό κουταλάκι αλάτι
150 γρ. μαγιά φούρνου
3 φλιτζάνια χλιαρό γάλα
10 αυγά
650 γρ. ζάχαρη
2 κουταλάκια ξύσμα πορτοκαλιού
500 γρ. βούτυρο λιωμένο
1 φακελάκι βανίλια
2 κουταλιές γλυκάνισο
1 κουταλάκι μαχλέπι κοπανισμένο
1 κουταλάκι μαστίχα κοπανισμένη
2 κρόκους αυγών διαλυμένους σε λίγο νερό
αμυγδαλόψιχα σε λεπτά κομμάτια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Διαλύετε τη μαγιά μέσα στο χλιαρό γάλα μαζί με το αλάτι και 1 κουταλάκι ζάχαρη. Προσθέτετε 3-4 φλιτζάνια αλεύρι και αναμιγνύετε καλά. Βάζετε το προζύμι σε ζεστό μέρος και το σκεπάζετε για να "πιάσει". (Μόλις το προζύμι κάνει στην επιφάνεια του τρύπες είναι έτοιμο). Βάζετε το υπόλοιπο αλεύρι σε μια μεγάλη λεκάνη, κάνετε μια λακκούβα στη μέση και βάζετε εκεί το προζύμι. Χτυπάτε σ'ένα μπολ τα αυγά με τη ζάχαρη, το ξύσμα και το βούτυρο. Προσθέτετε επίσης τη βανίλια, το γλυκάνισο, το μεχλέπι και τη μαστίχα και ρίχνετε το μίγμα στη λεκάνη. Ζυμώνετε τη ζύμη καλά, ώσπου να γίνει ομοιογενής και να ξεκολλάει από τα τοιχώματα της λεκάνης. Στη συνέχεια τη σκεπάζετε και την αφήνετε μερικές ώρες σε ζεστό μέρος μέχρι να διπλασιασθεί σε όγκο. Όταν η ζύμη φουσκώσει, την πλάθετε σε τσουρέκια και τα βάζετε σε μεγάλο βουτυρωμένο ταψί. Σκεπάζετε το ταψί με λαδόχαρτο και αφήνετε τα τσουρέκια σε ζεστό μέρος να φουσκώσουν (1-2 ώρες). Τα αλείφετε με τους κρόκους, τα πασπαλίζετε με την αμυγδαλόψιχα και τα ψήνετε 35-45 λεπτά σε φούρνο προθερμασμένο στους 200C

Καλή επιτυχία

3ο Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς

3ο Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς

10, 11 & 12 Απριλίου 2009

Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας

ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΣ ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΑΣ

Έκθεση ελαιολάδου και ελιάς

Η μεγαλύτερη έκθεση στην Ελλάδα για το Ελαιόλαδο και την Ελιά οργανώνεται για τρίτη φορά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας 10, 11 & 12 Απριλίου 2009.

Το 3ο Φεστιβάλ στηρίζεται όλους τους φορείς του κλάδου και την ελληνική επιστημονική κοινότητα.

Αποτελεί τον κεντρικό τόπο συνάντησης των ανθρώπων της ελαιοκομίας στη χώρα μας.

Την έκθεση θα επισκεφθούν πρέσβεις και εμπορικοί ακόλουθοι από όλο τον κόσμο, προμηθευτές αλυσίδων σούπερ μάρκετ, ξενοδοχειακών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων καθώς και εστιατορίων και χώρων σίτισης. Αθρόα θα είναι και η προσέλευση καταναλωτών για τη γνωριμία με τα εξαιρετικής ποιότητας ελληνικά ελαιοκομικά προϊόντα.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Η διοργάνωση του 3ου Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς σκοπό έχει:

Την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή όλων των φορέων που εμπλέκονται στα στάδια παραγωγής επεξεργασίας και διάθεσης των δύο αυτών βασικών εθνικών μας προϊόντων

Την επισήμανση των προβλημάτων λειτουργίας των ελαιουργείων (δύο και τριών φάσεων) και των πυρηνελαιουργείων με τις προτεινόμενες λύσεις

Την αναφορά σε συστήματα και τεχνικές επεξεργασίας του ελαιοκάρπου με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας και την προστασία του περιβάλλοντος

Την εκτενή συζήτηση για το βιολογικό ελαιόλαδο, πάστα ελιάς καθώς και την σημασία των δύο αυτών προϊόντ

Την επισήμανση όλων των παραμέτρων και παραγόντων που συνδέονται με την ακόμη περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου ελληνικού ελαιολάδου

Την παρουσίαση σύγχρονων τεχνικών ελέγχου της ποιότητας και την αποφυγή νοθείας του ελαιολάδου.

Την ανάδειξη προβλημάτων που αφορούν την εμπορία, τυποποίηση και εμπορία του ελαιολάδου και της βρώσιμης ελιάς και ιδιαίτερα των θεμάτων του σύγχρονο μάρκετινγκ

Την παρουσίαση τελευταίων δεδομένων της επιστήμης σχετικά με τον ιδιαίτερο ρόλο του ελαιολάδου ως λειτουργικό τρόφιμο.

Την ανάδειξη της διατροφικής και οικονομικής σημασίας των ποιοτικών παραδοσιακών προϊόντων της χώρας μας ( Ελαιόλαδο- Βρώσιμη ελιά)

Την ενημέρωση των ενδιαφερομένων για τα Προγράμματα που αφορούν χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής ένωσης στον ελαιοκομικό τομέα , αλλά και για τις αντίστοιχες υποχρεώσεις των ενδιαφερομένων.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

Περιλαμβάνει εκθέτες στις κατηγορίες:

Εταιρίες ελαιουργικών μηχανημάτων

Εταιρίες μηχανημάτων επεξεργασίας και τυποποίησης ελαιολάδου

Εταιρίες μηχανημάτων επεξεργασίας και τυποποίησης επιτραπέζιας ελιάς

Εταιρίες προμήθειας γεωργικού εξοπλισμού και εξαρτημάτων

Εταιρίες συσκευασίας και ετικετών ελαιοκομικών προϊόντων

Εταιρίες υγιεινής και απολύμανσης χώρων

Εταιρίες πιστοποίησης και ποιοτικού ελέγχου

Εταιρίες αυτοματισμού και ιχνηλασιμότητας

Εταιρίες και συνεταιρισμοί με βασική παραγωγή ελαιόλαδο και ελιές

Εταιρίες παραγωγής επεξεργασίας και τυποποίησης λαδιού

Εταιρίες βιολογικού λαδιού και βιολογικής επιτραπέζιας ελιάς

Εταιρίες συσκευασίας και εμπορίας βρώσιμων ελιών

Φυτωριακές επιχειρήσεις

Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις

Δημόσιοι Οργανισμοί, Επιμελητήρια, Περιφέρειες

Δήμοι που κύρια παραγωγή τους είναι το ελαιόλαδο και τα παραδοσιακά προϊόντα

Τοπικές Ενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων

Ελαιοπαραγωγοί

Γενικοί Εκθέτες που σχετίζονται με το ελαιόλαδο και τις ελιές

Γιορτές Λαδιού και Ελιάς από όλη την Ελλάδα

Συνέδριο για τους ελαιοτριβείς και το marketing του ελαιολάδου

Θέματα

Το management στο ελαιόλαδο με κατεύθυνση τις εξαγωγές. Θα συμμετέχουν εκπρόσωποι από τις χώρες: Αμερική, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Ουκρανία, Αγγλία, Γαλλία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σουηδία, Πολωνία, Φινλανδία, χώρες Βαλτικής και Ελλάδα.

Οι κοινοτικές ενισχύσεις και οι νέες επενδύσεις

Τα ελληνικά ελαιοτριβεία στη σύγχρονη αγορά. Προβλήματα – προοπτικές. Παραδείγματα από χώρες της Μεσογείου.

Απόβλητα ελαιοτριβείων – Παραδείγματα διαχείρισης σε διεθνές επίπεδο

Στρογγυλή Τράπεζα

Το ελαιόλαδο, η ποιότητά του, συσκευασία του και η διάθεσή του.

Συμμετέχουν εκπρόσωποι εταιριών ελαιολάδου και ελιάς, σούπερ μάρκετ, εξαγωγικών εταιριών και επιμελητηρίων

Στρογγυλή Τράπεζα

Εκπρόσωποι από 16 χώρες της Μεσογείου θα παρευρεθούν και θα συζητήσουν θέματα του κλάδου.

Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Γαλλία, Μαρόκο, Τυνησία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Αλγερία, Λιβύη, Ισραήλ, Κύπρος, Αίγυπτος, Λίβανος

Θα παρουσιαστούν πρωτότυπες γεύσεις από τις μεσογειακές χώρες και από κάθε γωνιά της Ελλάδας καθώς και συνταγές με βάση την ελιά και το ελαιόλαδο

Δημιουργίες κοκτέιλ με βάση την ελιά και το ελαιόλαδο

Γεύσεις λαδιού – άρωμα κρασιού. Δημιουργίες γεύσεων

Γευσιγνωσίες με ελληνικά ελαιόλαδα

Γευσιγνωσίες με επιτραπέζιες ελιές

Διαγωνισμός Επιτραπέζιας Ελιάς 2009

Υπό την αιγίδα της ΠΕΜΕΤΕ

Στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς, που οργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΔΠΑ), 10 - 12 Απριλίου 2009 στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, θα πραγματοποιηθεί ο 1ος Διαγωνισμός Επιτραπέζιας Ελιάς 2009.

Πρόκειται για μια πρωτοπόρα διοργάνωση, υψηλών προδιαγραφών, που στόχο έχει:

o Την παρουσίαση του πλούτου και της ποιότητας των ελληνικών επιτραπέζιων ελιών στο καταναλωτικό και εμπορικό κοινό.

o Γνωριμία, προβολή και προώθηση των διαφορετικών κατηγοριών ελληνικών επιτραπέζιων ελιών.

o Ανάδειξη της καλύτερης ελιάς ανά κατηγορία που ανήκει

Ο μοναδικός αυτός διεθνών προδιαγραφών διαγωνισμός οργανώνεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη, από το αρμόδιο τμήμα του ΕΔΠΑ, με στόχο να πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια. Οι γευστικές δοκιμές των δειγμάτων, που θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, θα γίνουν από την κριτική επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από διεθνούς φήμης σεφ και γευσιγνώστες. Κατά τις γευστικές δοκιμές η κάθε ελιά θα φέρει ειδικό κωδικό, με κρυμμένη τη συσκευασία της, ώστε να διασφαλιστεί η ανεπηρέαστη απόφαση της κριτικής επιτροπής.

Οι ελιές που θα βραβευθούν μπορούν να φέρουν στη συσκευασία τους το μετάλλιο που κατέκτησαν. Η απονομή των μεταλλίων θα γίνει το Σάββατο 11/4/09 και ώρα 20:00 σε ειδική τελετή στο 3ο Φεστιβάλ Ελαιολάδου και Ελιάς.

Έχουμε την πεποίθηση ότι ο Διαγωνισμός Επιτραπέζιας Ελιάς 2009, με τη δημοσιότητα και τις διακρίσεις που συνεπάγεται, αφορά όλα τις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες της χώρας, οι οποίες δημιουργούν προϊόντα σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον ποιότητας και γεύσης.

Σας καλούμε, λοιπόν, να συμμετάσχετε με τους κωδικούς που εσείς πιστεύετε ότι μπορούν να σας φέρουν διακρίσεις.

Η συμβολική τιμή συμμετοχής κάθε κωδικού σας στο διαγωνισμό είναι 100 € πλέον ΦΠΑ 19%.

Για κάθε συμμετοχή θα πρέπει, εκτός από το αντίστοιχο ποσό, να αποστείλετε συμπληρωμένη και τη φόρμα που σας επισυνάπτουμε.

Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία ή διευκρίνιση επικοινωνήστε μαζί μας.

Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία με τελικό νικητή την ελληνική επιτραπέζια ελιά!

Με εκτίμηση,

Κώστας Κώστας Μήτσης Γεωπόνος,
Ειδικός Σύμβουλος ΕΔΠΑ

Πληροφορίες:

Ευρωπαϊκό Δίκτυο Περιφερειακής Ανάπτυξης:

Τηλ. 2103610265 & 2103622205

e-mail: info@edpa.gr

www.edpa.gr

ΑΡΝΑΚΙ ΦΡΙΚΑΣΕ

Υλικά


1 κούπα λάδι

2 κιλά αρνάκι σε μερίδες

αλάτι - πιπέρι

6 δεμάτια κρεμμυδάκια φρέσκα (1 κιλό)

1/2 κιλό πράσινη σγουρή σαλάτα ή μαρούλια

1/2 κούπα άνηθο ψιλοκομμένο

1/2 κούπα μαϊντανό ψιλοκομμένο

2 αυγά

1/2 κούπα χυμό λεμονιού

Ατομα: 6

Χρόνος προετοιμασίας: 1 ώρα

Χρόνος ψησίματος: 1 ώρα και 30'


Εκτέλεση
Βάλτε το λάδι σε μεγάλη κατσαρόλα, επάνω σε δυνατή φωτιά και σωτάρετε τα κομμάτια του αρνιού. Ρίξτε το αλάτι, το πιπέρι και μισή κούπα νερό. Σκεπάστε και σιγοβράστε, ώσπου να μαλακώσει το κρέας. Στο μεταξύ, καθαρίστε, πλύντε καλά τα κρεμμυδάκια και τη σαλάτα και κόψτε τα σε μεγάλα κομμάτια. Τα κρεμμυδάκια, μπορείτε να τα ζεματίσετε προηγουμένως σε λίγο νερό και να τα στραγγίσετε. ΄Ετσι το φαγητό γίνεται ελαφρύτερο. Ρίξτε τα μαζί με τον άνηθο και το μαϊντανό, στην κατσαρόλα με το κρέας και αφήστε τα να βράσουν, χωρίς να λιώσουν. ΄Οταν το φαγητό είναι έτοιμο, χτυπήστε τ' αυγά με το χυμό λεμονιού σ' ένα μπολ, ρίξτε μέσα σ' αυτά λίγο από το ζουμί του φαγητού και αδειάστε τα επάνω στο φαγητό, κουνώντας την κατσαρόλα με κυκλικές κινήσεις, ώστε το αυγολέμονο να πάει παντού, χωρίς να πολυανακατευτεί το φαγητό και χαλάσει η εμφάνισή του. Αδειάστε σε πιατέλα και σερβίρετε αμέσως. Αν δε σας αρέσει το αυγολέμονο, μπορείτε να περιχύσετε το φαγητό μόνο με χυμό λεμονιού, κατά τον ίδιο τρόπο, παραλείποντας τ' αυγά.

Ψαρονέφρι γεμιστό με σάλτσα τομάτας και δυόσμου

Κουζίνα: Ελληνική
Πιάτο: Κύριο πιάτο

Κύρια συστατικά: Χοιρινό

Μερίδες: 1


Συστατικά:

1 ψαρονέφρι
100 γρ. χαλούμι
30 γρ. πάστα ελιάς
2 μεσαίες τομάτες
αλάτι,πιπέρι
ρίγανη
λίγο φρέσκο δυόσμο
ελαιόλαδο
χυμό από 1 λεμόνι
1 ποτήρι λευκό κρασί
"


Οδηγίες:
Ανοίγουμε το ψαρονέφρι. Απλώνουμε την πάστα ελιάς , αλατοπιπερώνουμε , προσθέτουμε τη ρίγανη και το χαλούμι που το έχουμε κόψει σε λωρίδες. Παίρνουμε την μία τομάτα και την φιλετάρουμε ,βγάζουμε τυχόν κουκούτσια και την κόβουμε σε λωρίδες. Την βάζουμε πάνω στο χαλούμι και τυλίγουμε το ψαρονέφρι σε ρολό. Στο τέλος χρησιμοποιούμε οδοντογλυφίδες για καλύτερο κλείσιμο. Το τοποθετούμε σε αντικολητικό ταψί και το ψήνουμε σε φούρνο 200 C για 15’ περίπου ( ανά διαστήματα το γυρνάμε να ψηθεί από όλες τις πλευρές )

Όταν ψηθεί το κόβουμε σε φέτες και σερβίρουμε.



Σάλτσα

Παίρνουμε την άλλη τομάτα και την κόβουμε κυβάκια. Σε τηγάνι με ελαιόλαδο βάζουμε την τομάτα να σωταριστεί. Ψιλοκόβουμε τον δυόσμο και τον προσθέτουμε στο τηγάνι και ανακατεύουμε. Σβήνουμε με το χυμό λεμονιού και μετά το κρασί. Αφήνουμε να βράσει λίγο και το βάζουμε στο ψαρονέφρι επάνω. Γαρνιτούρα με ρύζι μπασμάτι ή λαχανικά ατμού.


Συνταγή του ταλαντούχου Chef Αντώνη Μάρκου, απο το Εστιατόριο Σεράλια.

Τα όσπρια της νηστείας και πώς θα τα ...σερβίρουμε!

Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Το λέει το τραγούδι, το λέει και η Εκκλησία. Και μας προτείνουν ο καθένας με τον τρόπο του διάφορα, για να την αποκτήσουμε. Η Άλκηστη Πρωτοψάλτη έχει ένα τρόπο ελαφρώς...σουρεαλιστικό.

Η Εκκλησία πάλι είναι πιο ξεκάθαρη. Σου λέει ακολούθησε τις Δέκα εντολές, αλλά για να το πετύχεις πρέπει πού και πού να νηστεύεις, έτσι για να μάθεις να είσαι εγκρατής και να γίνουν όλα πιο εύκολα και απλά. Και σου "πετάει" κάτι σαραντάμερα νηστείας, σαν αυτά που διανύουμε, ξεγυρισμένα. Όχι βέβαια πως τα ακολουθούμε όλοι πιστά, αλλά να βρε αδελφέ είναι και ευκαιρία να βάλουμε και κανένα όσπριο στο τσουκάλι μας. Γιατί άσχημα είναι; Και τις φυτικές πρωτεΐνες τους έχουν και τις βιταμίνες τους και τα ιχνοστοιχεία τους και τα μεταλλικά άλατά τους. Οι υδατάνθρακές τους βέβαια τα κάνουν λιγάκι βαριά αλλά τους το συγχωρούμε.

Τώρα βέβαια ειδικά οι νεότεροι έχουν συνδυάσει τα "θαυματουργά" όσπρια με χωριά, με γιαγιάδες, με αγροτικές κατοικίες, με χύτρες και τσουκάλια που βράζουν επί ώρες, τέλος πάντων για να το πω απλά... ντεμοντέ ή αν προτιμάτε... πασσέ. Οι καημένοι οι σεφ κοπιάζουν, επιτυχημένα θα ‘λεγα ενίοτε να τα πλασσάρουν ποικιλοτρόπως ως αριστοκρατικά και όλο και βλέπουμε τις συνταγές που μας προτείνουν να χρησιμοποιούν τίτλους που για να τους προφέρεις κοντεύεις να στραμπουλίξεις τη γλώσσα σου, μόνο και μόνο για να μας πείσουν. Οι μαμάδες πάλι και οι γιαγιάδες που διακατέχονται από το "κατοχικό σύνδρομο" κοντεύουν να τρελάνουν τα βλαστάρια τους, επαναλαμβάνοντας το πόσο υγιεινά είναι και νάσου πετάνε μπροστά τους ξεγυρισμένα πιάτα από Ελληνική φασολάδα ή από γιαχνί κουκιά. Λάθος αγαπητές μου!! Όχι που σερβίρετε τα κουκιά, αλλά ο τρόπος που προσπαθείτε να τα πλασσάρετε. Πείστε τα βλαστάρια σας (από εφήβους και πάνω) λέγοντάς τους απλά πως είναι "σεξουαλικά". Γιατί έτσι τα θεωρούσαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, και μάλιστα οι Πυθαγόρειοι, που ήταν και οι πρώτοι ιδεολόγοι χορτοφάγοι της Ιστορίας και ας ήταν τα μοναδικά "φασόλια" της αρχαιότητας.

Τις δοξασίες των Αιγυπτίων για τα κουκιά καλύτερα να αποφύγετε να τις αναφέρετε. Είναι λιγουλάκι μακάβριες και μπορεί να τους τρομοκρατήσετε (ελάτε πιο κοντά να μη μας ακούσουν. Πιστεύουν λέει, πως επειδή ο κορμός της κουκιάς δεν είχε κόμπους, ήταν η σκάλα που χρησιμοποιούσαν οι ψυχές για να πάνε από τον Άδη προς το φως. Άλλοι πάλι έλεγαν ότι ήταν το εργαλείο μετεμψύχωσης. Έλα Χριστέ και Παναγιά!! Τι διαστροφή κι αυτή!)

Όχι πως οι δικοί μας οι Πυθαγόρειοι ήταν καλύτεροι. Δεν μπορώ να πω τι είχαν σκαρφιιστεί για να αποδείξουν πως τα καημένα τα κουκιά ήταν αφροδισιακά, γιατί η στήλη θα θεωρηθεί άκρως ακατάλληλη. Θα σας πω το πιο απλό: τα θάβανε για μερικές μέρες και όταν τα ξεθάβανε είχανε λέει μετατραπεί σε γυναικεία ή ανδρικά όργανα. Ίσως και εξαιτίας αυτού του "αποκρυφισμού" να τα θεωρούσαν αμαρτωλά. Παρ’ όλα αυτά όμως όχι μόνο τους έδιναν και καταλάβαιναν, αλλά θεωρούσαν κι όλας πως ήταν τροφή κατάλληλη για μεγάλους φιλοσόφους, κάτι που το ασπάσθηκαν αμέσως και οι Ρωμαίοι.


http://www.gourmed.gr/greek/mediterranean-diet/9/77/10774/Τα-όσπρια-της-νηστείας-και-πώς-θα-τα-...σερβίρουμε!.htm

Aγιοκαμπος!!!

Το πιο όμορφο παραλιακό θέρετρο του νομού Λάρισας Ο Αγιόκαμπος και ιδιαίτερα η απέραντη παραλία του, εκτείνεται απο το κάστρο του Πολυδενδρίου μέχρι τον κάβο Δερματά του οικισμού Βελίκας. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ο αγιόκαμπος συγκεντρώνει πλήθος κόσμου. Η πεντακάθαρη θάλασσα, ο μαγευτικός συνδυασμός του πράσινου των βουνών και του γαλάζιου του αιγαίου καθώς και η διασκέδαση στα bar της βελίκας, της σωτηρίτσας και του αγιοκάμπου είναι ότι πιο ιδανικό για αξέχαστες καλοκαίρινες διακοπές.

Αγιοκαμπος

Με την ευρεία έννοια ο Αγιόκαμπος περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των παραλιών του νομού Λάρισας. Σε τοπικό επίπεδο ωστόσο, ονομάζεται έτσι τμήμα της παράλιας ζώνης που ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα της Σκήτης.

Ο μοναδικός συνδυασμός βουνού και θάλασσας που συναντάται στην παράκτια πλευρά του Νομού Λαρίσης είναι κάτι το εκπληκτικό. Κατάφυτη περιοχή, σημαντικά μνημεία και απέραντες αμμουδιές. Η χρυσή δαντελένια ακτή -μήκους 14 χιλ.- που ξεδιπλώνεται από τη Βελίκα και τη Σωτηρίτσα έως τον Αγιόκαμπο με το πεντακάθαρο Αγαιοπελαγίτικο νερό, τα φυσικά λιμανάκια με τις παρθένες αμμουδιές καθώς και οι ατελείωτες οργανωμένες παραλίες, αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες.

Στα όρια του Αγιοκάμπου, στο Μαυροβούνι - ένα βουνό συνδετικό κρίκο του πηλιορείτικου τοπίου με αυτό του Κισάβου - βρίσκεται το δάσος Πολυδένδρι, από τα ωραιότερα της χώρας μας, το οποίο έχει ανακηρυχθεί από την Ε.Ε. εθνικός δρυμός, με δρυς, οξιές, έλατα και καστανιές. Εκεί βρίσκεται και το Μοναστήρι της Παναγίας, που "φρουρείται" από μια πελώρια βελανιδιά.Το υπέροχο αυτό δάσος ήταν το αγαπημένο της βασιλικής οικογένειας και μάλιστα της ανήκε μέχρι που έληξε οριστικά το θέμα της βασιλικής ακίνητης περιουσίας. Σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο οργανωμένα δάση αναψυχής στην Ελλάδα. Και είναι αλήθεια πως το δασαρχείο της περιοχής έχει κάνει εκπληκτική δουλειά με χώρους διαμορφωμένους για περιήγηση, πικνίκ, πεζοπορία ή ποδήλατο. Εκτείνεται σε 35.000 στρέμματα (ένα κομμάτι του είναι πάρκο και το υπόλοιπο άγριο δάσος) από τα 1.000 μ. υψόμετρο μέχρι τις ακτές του Αιγαίου.

Τί συμβαίνει στη Μελίβοια Λαρίσης;

Ο δήμος Μελίβοιας βρίσκεται κοντά στις εκβολές του Πηνειού στη Λάρισα. Παρατηρώντας τις καταχωρίσεις δεδομένων στον Τήλαφο-αναδασωτέα, διαπιστώνει κανείς έναν αξιοσημείωτο αριθμό εκχερσώσεων και καταπατήσεων. Τα δεδομένα των στατιστικών είναι αδιαμφισβήτητα και ένα μικρό δείγμα τους έχει ως εξής:


Πυκν. Καταπατ./ Πυρκαϊές/
Πληθ. κάτοικο/ κάτοικο/
Δήμος Νομός Συμβ. Πυρκ. Καταπ. κατ/τ.χ. τετρ.χλμ. τετρ.χλμ.
--------------------------------------------------------------------
Μελιβοίας Λαρίσης 27 4 23 14.57 1.58 0.27
Λεύκτρου Μεσσηνίας 20 2 18 19.14 0.94 0.10
Μάνδρας Αττικής 35 7 26 61.91 0.42 0.11
Κασσάνδρας Χαλκιδικής 18 0 18 45.80 0.39 0.00
Μεγαρέων Αττικής 44 9 32 84.58 0.38 0.11
Αγ.Θεοδώρων Κορινθίας 16 0 16 50.63 0.32 0.00
Κερατέας Αττικής 28 7 16 86.28 0.19 0.08

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο δήμος Μελίβοιας είναι ο δήμος με τον τρίτο μεγαλύτερο αριθμό καταπατήσεων στην Ελλάδα, με πρώτο τον δήμο Μεγαρέων Αττικής και δεύτερο τον δήμο Μάνδρας Αττικής. Αν όμως υπολογίσει κανείς και τον πληθυσμό και την έκταση του δήμου Μελίβοιας, θα διαπιστώσει ότι η αναλογία καταπατήσεων ανά κάτοικο ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο είναι σχεδόν τετραπλάσια αυτής των δήμων Μεγαρέων και Μάνδρας Αττικής. Με λίγα λόγια, οι κάτοικοι της Μελίβοιας φαίνεται από τα δεδομένα να είναι οι μεγαλύτεροι καταπατητές της χώρας, με δεύτερους τους κατοίκους του Λεύκτρου Μεσσηνίας και τρίτους τους κατοίκους της Μάνδρας Αττικής, για το έτος 2007+. Κι επειδή είναι ίσως άδικο να χρεώνεται ο τίτλος σε όλους τους κατοίκους, τα ονόματα των καταπατητών αναγράφονται τις περισσότερες φορές στις ανακηρύξεις που δημοσιεύονται στο ΦΕΚ.

Το θέμα φαίνεται να είναι γνωστό στην πολιτεία εδώ και πολλά χρόνια, όπως φαίνεται στο απόσπασμα από ερώτηση βουλευτή στις 12 Απριλίου 2005, που παρατίθεται:


Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 5397/23-11-04 ερώτηση του Βουλευτή κ. Βασιλείου Έξαρχου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 1353Β/17-12-04 έγγραφο από τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της παραπάνω ερώτησης, σας γνωρίζουμε ότι:
Για την περιφέρεια Θεσσαλίας έχει ολοκληρωθεί ο χωροταξικός σχεδιασμός σε στρατηγικό επίπεδο με τη θεσμοθέτηση του αντίστοιχου Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (αρ. απόφασης Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ 25292/25.06.2003 - ΦΕΚ 1484/Β/04)."
...
"Β) Τις υπόλοιπες, ορεινές - ημιορεινές περιοχές, με προβλήματα ανάπτυξης, στις οποίες ουσιαστικά περιλαμβάνεται όλη η ορεινή περιμετρική ζώνη της Περιφέρειας.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί η περιοχή των εκβολών του Πηνειού ποταμού, όπου λόγω της ευαισθησίας του περιβάλλοντος μεγιστοποιούνται τα δυσμενή αποτελέσματα των οικιστικών πιέσεων (κυρίως β' κατοικία με αυθαίρετη δόμηση). Επιβάλλεται η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος με λεπτομερή σχεδιασμό, κατά τον οποίο θα ληφθούν υπόψη η υπάρχουσα κατάσταση, η κείμενη νομοθεσία, οι κατευθύνσεις του παρόντος και οι προτάσεις των μελετών που έχουν εκπονηθεί για την περιοχή. Βασική επιδίωξη είναι, να θεσμοθετηθούν χρήσεις και όροι το συντομότερο και να εξασφαλιστεί η τήρηση τους και μέσω της παροχής κινήτρων, δεδομένου ότι η διαιώνιση των σημερινών προβλημάτων οδηγεί σε ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης του περιβάλλοντος"
...
"Περαιτέρω, για την εν λόγω περιοχή, έχουν θεσμοθετηθεί οι Πολεοδομικές Μελέτες των περιοχών Αγιόκαμπου και Βελίκας (ΦΕΚ 342/Δ/1999 και 889/Δ/1999).
Συμπληρωματικά, σημειώνουμε ότι υπάρχουν θεσμοθετημένα Π.Δ/γματα καθορισμού Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου για τα παραλιακά τμήματα των κοινοτήτων Σκήτης, Σωτηρίτσας, Μελίβοιας και Αιγάνης, Κρανιάς από το Δέλτα του Πηνειού μέχρι τα όρια του Ν. Λάρισας με το Ν. Πιερίας (ΦΕΚ 750/Δ/1991 και 589/Δ/1990).
Ο Υπουργός
Γ. ΣΟΥΦΛΙΑΣ"


Ας ελπίσουμε το ΥΠΕΧΩΔΕ, η Αγροφυλακή και τα δασαρχεία να κάνουν τη δουλειά τους, και να μην είναι τα παραπάνω τα αποδεικτικά στοιχεία ενός εγκλήματος που προαναγγέλλεται εδώ και καιρό.


http://tilaphos.blogspot.com/2008/05/blog-post_19.html

Μελιβοια

Melivoia is an ancient city and a cove for ships of Magnisia, which was mentioned even in the times of Homer. There is no natural port in the area, but the cove of Melivoia is historic as many shipwrecks of Xerxi’s fleet were washed ashore, as Herodotos explicitly narrates. Melivoia took part in the the Troic war, with the eminent archer Filoktitis as its leader.
The mythical Filoktitis, who contributed decisively in the conquest of Troy with his Hercules’ poisonous arrows, is the most known king of ancient Melivoia. While he was king, his kingdom, one of the biggest and strongest in Greece, prospered. His name continues and will continue to be mentioned in times to come, as do the relics of this ancient civilization in the area. Melivoia is a historical place, blessed by God, a theatre of war battles during ancient times, a valued field raided by the pirates, but also a known monasterial community during the Byzantine years. The “Mount of Cells” was the precurser for the Agio Oros. The historical importance is evident in the area.

FILOKTITIS

Sophokles’ “Filoktitis”was taught in 409bC and won the first victory. It is the second last of seven tragedies that made it to our times and which Sophokles’ wrote when he was very about 85 years old. Our admiration for the strength of his mind and soul gives its place to surprise when, after five years at the age of 90, he will write his swan song “Oidipodas Epi Kolono”.

Aeschylus -we don’t know when- and Euripides -in 431bC- had already drawn information from the epic and written about the tragic myth of Filoktitis, son of Pianda from Magnisia, king of Malida, . But Sophokles managed to give Filoktitis a new meaning, enhancing the dramatic elements of the myth and expanding the tragic battles, by associating him with the young son of Achilles, Neoptolemos, who had inborn innocence and character integrity. Thus, he created a second dramatic centre next to Filoktitis with the shocking processes on the susceptible character of the young hero.

In order to emphasize even more the tragic position of Filoktitis, who is decomposing in Limnos, where he was abandoned for years by the Achaious, when he was bitten by an adder in Chrisi, he presents the island to be desolated, without a living soul to stand by him. He replaces the chorus of Limnos of the other two tragic poets with sailors of Neoptolemos. In this way, Sophokles’ tragedy acquires a different dimension, enlarges the tragedy and enriches the problematic dimension in multiple directions.

Let us see the myth, as it was handed to us by the tragic poet:
Elenos, son of Priamos with prophetic abilities, who is captured by the Argians, is forced to reveal that Ilion would fall into the hands of the Greeks only with the bow and arrows of Hercules. He had granted them to Filoktitis out of gratitude, when he lit the fire in Iti thus helping him to burn, as was his wish. Filoktitis took them with him to the Trojan war. But on the way, after he was bitten by the snake in Chrisi, the Achaoi abandoned him without mercy in Limnos, because they couldn’t stand the malodor from his inflamed wound, his shouting and swearing.

Our hero hates them for their merciless behaviour towards him, and they know this well. Now that they needed him as much as his weapons to fulfill the prophecy for the success of the war, they know that it is very difficult to pursuade him to return to Troy and they will have to use deceit. So they send Odyssey to trick him that there, he will be healed from the wounds that torture him and he will be exalted with the conquest of Ilion. If that failed, he would have to use force.

But Odyssey, knowing that the hero hates him, since he was the one who abandoned him on the desolated island of Limnos, takes with him the pure and untutored Neoptolemos. He is sure that in this way, his plan will succeed, since he also believes that he can manipulate Neoptolemos.

Neoptolemos is hesitant at first, but he is convinced by the master’s arguments and goes along with the deceit. He lies and gains the trust of Filoktitis, who in a crisis of pain gives him Hercules’ bow and arrows. For a moment it looks like Odyssey and his sly plans have succeeded. But our young hero, consumed by the intolerable torture of Filoktitis and the phenomenal nastiness of his life, finds his pure nature and generosity that he has inherited from his father and returns the bow and arrows to the suffering old man. He is ready to take him back to his home, which he so desires.

Odyssey’s wrathful intervention is without result, but he insists to execute his plan successfully for the good of the Greeks, by implementing his famous saying “end justifies the means”. Filoktitis cannot be convinced, opposing his wrath and spite. It will take the “deus ex machine” intervention of Hercules to make him accept to go to Troy with his weapons, where he will kill Paris, acquire fame for the conquest of Ilion and be healed from his wounds by the doctor Machaona.

The myth is called “Filoktitis”and its main subject is of course the fate of a tortured and bitter man who cannot look after himself, but desires the trust and help of the others. But the character and structure of the drama impose us to understand it as a tragedy of three different people, who are strictly defined by their personal characteristics and their individual nature, which of course leads to multiple battles.

Of the same importance is the drama of Neoptolemos, who, contrary to his nature and conscience, is blackmailed and mislead to inappropriate for his character ways, only to find himself again, after a painful experience. This trial of Achilles’ pure son with his psychological shifts is so fundamental for the play, that many said that the tragedy should have been called “Neoptolemos”.
But we have to acknowledge that Odyssey, a resolute executioner of the army for the good of all Greeks, realizes his mission, which he plans on implementing in any way. That is why he imposes his duty, although his cunning ways may shock us and evoke our anger.

This play by Sophokles, with its incomparable story, its plasticity and symmetry, its exceptional acting and intense emotions, Neoptolemos’ stirring turn, the ideological speculations, was justly considered one of the most complete achievements of world play-writing. It was only natural to evoke the interest of thousands of researchers, many of who admired it unconditionally. The tragic myth of Filoktitis with his tortures, abandoned by his own companions, was also natural to evoke and inspire many ancient and modern poets, even though none of them ever managed to reach the unprecedented achievement of Sophokles.

Σκητη

Το όνομα παραπέμπει σε χώρο όπου ασκήτευαν μοναχοί. Κοντά στο Πολυδένδρι ή τη Σκήτη τοποθετεί η έρευνα τη θέση της αρχαίας Μελιβοίας, παλιάς πρωτεύουσας του Φιλοκτήτη και διάσημης για την παραγωγή πορφυρής βαφής (purpura Meliboiae). Στο ακρωτήριο που βρίσκεται στα νότια της εκβολής του χείμαρρου της Μπουρμπουλήθρας, εντοπίζονται τα ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης. Στα ΒΔ της Σκήτης υπάρχουν ερείπια φρουρίου, το οποίο πιθανότατα ταυτίζεται με τη βυζαντινή Κενταυρόπολη, η οποία έλεγχε το δρόμο που οδηγούσε από τον Αγιόκαμπο στην Αγιά. Η Κενταυρόπολη ήτανε η οχυρή θέση στο εσωτερικό του Αγιόκαμπου, η οποία συσπείρωσε τους πληθυσμούς των παραλίων όταν άρχισαν οι πρώτες βαρβαρικές επιδρομές (3ος - 4ος αι. μ.χ.) και αργότερα των Σλάβων και των Σαρακηνών (6ος αι.). 1 χλμ ΒΔ της Σκήτης (στον καινούριο δρόμο που οδηγεί στον Αγιόκαμπο από την Λάρισα) βρίσκεται ένα από τα μοναστήρια του "όρους των Κελλίων", οι Αγ. Ανάργυροι, με τα δύο ασκηταριά τους τοιχογραφημένα ανάμεσα στους 12ο και 16ο αιώνα.

GREEK FOODS and COOKING

By Aglaia Kremezi

Greece, I believe, is the only country in Europe to give its civil servants paid leave of absence in November, so that they may return to their villages to help harvest the olives: A perfect example of how much the produce of the land and traditional eating habits still affect modern life. At least four out of ten baby-boomers that live in the big cities -- Athens and Thessaloniki -- come originally from agricultural areas. They have moved to the cities during the last forty years, bringing with them the cooking and culinary habits as practiced in the villages by their mothers and grandmothers. The majority of the people who live and work in the densely populated capital of Greece continues to maintain homes and close ties with their places of birth. They visit them on long weekends, summer holidays, as well as every Christmas and Easter.

Surely, one of the most important reasons that drive all the new inhabitants of the major urban centers back to the land is the pure and unadulterated taste of food in their village homes. It evokes a different time in their lives, happier and more human. The foods Greeks dream of are not elaborate and complicated, but based on the humble but delicious regional produce: Seasonal vegetables, leafy greens –growing wild, or cultivated— grains, mainly in the form of homemade bread, fruity olive oil, home cured olives, beans and other legumes, local cheeses, yogurt, occasionally fresh or cured fish, and sometimes meat, are the basis of everyday Greek Cooking. Bread used to be the basic staple food, as it was in ancient and Byzantine times. Although now people can afford a great variety of foods, Greeks still consume enormous quantities of bread. Every meal ends with seasonal fruits, while sweets are part of the festive table, which almost always involves meat, lamb in most occasions.

Olive oil, the primary fat used in Greek cooking, is basic to every Greek’s life and identity. “A stubborn and rebellious wife, who refused to submit to her husband and go to bed with him, was rubbed with olive oil for seven days. On the eighth day --according to Greek folk tales-- she became sweet tempered and loving, ready to let her husband make love to her...” This is the most exotic of the sixty or so folk remedies in which olive oil plays the leading role. Most of these remedies, with roots in antiquity, are still practiced in rural Greece. For Greeks olive oil is not just the main fat used in cooking. It is also tied to every ritual, both folk and religious, that marks the crucial events in the cycle of life. Priests anoint with olive oil the infants at Christening, and again with olive oil, mixed with wine, the bodies of the deceased are embalmed prior to burial. Most Greek families either produce the olive oil they consume –about 40 pounds per person each year— or they buy it from friends who have a surplus.

Common dishes like the green bean, eggplant, potato or zucchini stew, cooked in lemon or tomato sauce are called ladera (i.e. cooked in olive oil). The fruity juice of the olives is the principle ingredient in those delicious vegetarian meals, which are eaten with plenty of crusty bread and cheese. Greek food is simple, down to earth and forgiving, but not plain. It is tied to the natural produce of each region making the most of it and changes with the seasons. In the homes people still don't make stuffed tomatoes or melitzanosalata (eggplant dip) during the winter months, although one now finds these vegetables all year round.

Every day, the ingenious Greek cook manages to create a new, interesting and delicious dish from the same few, humble ingredients. Let’s take horta –the wild or cultivated greens— as an example: Horta are steamed or blanched and made into salad, simply dressed with lemon juice and olive oil; they are sautéed with onions or garlic and supplemented with homemade pasta or cheese to make a more substantial meal. Greens are also added to a flour-based soup or porridge to feed the family, or mixed into batter and fried to make patties. When meat or poultry are available, the greens can be added to it and finished with avgolemono, the delicious egg and lemon sauce, to create a Sunday meal. And, of course, the various greens are the base of many pies, large or small, baked or fried. The most famous are the large pies baked in Metsovo, on the extreme northwest, while very popular are also the small fried greens turnovers of Crete. Both dishes contain seven or more different varieties of horta, each complementing the other in flavor and aroma.

Food follows the seasons, and the seasons are followed by religious holidays. These holidays have often evolved from ancient celebrations. Easter, Greece’s most important feast, seems to have its roots in the pagan agricultural spring festivals of antiquity. Celebrated in the open country, amidst fragrant herbs and multicolored spring flowers, the Easter table features tiny succulent spit-roasted lamb or kid and salads of wild greens, tiny raw artichokes and fresh fava beans. The traditional Easter sweets are made with the creamy fresh cheeses of the season. Many traditional dishes are still closely related to religious holidays, although pizza and hamburgers, as well as gyro and “Greek Salad” tend to banalize modern Greek food.

The various rules of the Greek Orthodox Church have shaped people’s eating habits. Even non-religious Greeks abstain from foods deriving from animals –meat, dairy products and eggs— during the numerous Lenten days that precede Easter, Christmas and other religious occasions. This is the reason why many dishes – stuffed vegetables, pies etc. -- come in two versions: One with meat (sometimes called the "festive") or with cheese, and one without, for the days of fast. Greeks, until recently, have been mainly vegetarian not by choice but by necessity. Conditions were such that it was not possible to pasture large herds and so provide meat for everybody. A rare, festive dish, meat was consumed on Sundays, at Easter and Christmas, as well as on important family feasts. With its many islands, Greece has more boats per capita than cars. Nevertheless, fish and seafood has never being plentiful enough to become a staple for the people who live near the sea. The fish and seafood of the Aegean is exceptionally delicious but scarce, while the best fish islanders manage to catch is sold to the big cities for the much needed cash.

Grandparents used to relate stories about the men and women of Crete who lived healthily past the age of one hundred, thanks to a diet poor in meat but rich in olive oil, greens and grains. Strangely enough, those stories have now been proven scientifically correct. The irony is that the very people who told these stories were the ones who in practice did exactly the opposite. In the sixties, as the country recovered economically, imported meat and other foodstuff became plentiful and our parents and grandparents started to eat to their hearts' content to make up for lost time. Also they considered it their duty to stuff their children with lots of meat and imported butter. Although a large percentage of Greeks are still heavy smokers and the country doesn’t enjoy one of the highest standards of living in Europe, strangely enough, the inhabitants of Greece have one of the world’s highest life expectancy. Certainly the old eating habits must contribute to this...


--------------------------------------------------------------------------------

Aglaia Kremezi --a journalist, writer, photographer and food columnist-- lives in Greece and divides her time between Athens, and Kea --an island of the Cyclades. She is an international authority on Greek food and a contributor to many US food publications, including Gourmet, Cooking Light, Bonne Appetit, Food Arts and Food & Wine. The Foods of the Greek Islands: Cooking and Culture at the Crossroads of the Mediterranean, (Houghton Mifflin, 2000) is her latest book. Her first book, The Foods of Greece, won a Julia Child Award. She is also the author of Mediterranean Pantry, Creating and Using Condiments and Seasonings (Artisan, 1994) and Mediterranean Hot, Spicy Dishes from Southern Italy, Greece, Turkey and North Africa (Artisan, 1996). She is a consultant for Molyvos, the upscale Greek restaurant in New York city, which was awarded three stars by Ruth Reichl of the New York Times. Her books feature not only recipes but beautiful photographs and essays that explain history, mythology and religion and how they fit in with the cooking of Greece and the Greek world. Her books can be found in most bookstores in the USA, Canada, UK and Greece and can also be ordered through GreeceinPrint by using this form. You can find descriptions of of her books on the cookbooks page.

Σουπιές με σπανάκι ή χόρτα του βουνού

1 κιλό σουπιές
1 ½ κιλό σπανάκι ή αρωματικά χόρτα του βουνού
1 ποτήρι ελαιόλαδο
2 μέτρια κρεμμύδια ξερά ή 3-4 φρέσκα, ψιλοκομμένα
1 λεμόνι, το χυμό
αλατοπίπερο


Καθαρίζουμε τις σουπιές, τις στραγγίζουμε πολύ καλά και τις χτυπάμε με το ξύλινο γουδοχέρι αρκετά. Όταν "μαζέψει" και ύστερα "απλώσει" είναι έτοιμη για να την κόψουμε λωρίδες ή παραλληλόγραμμα κομμάτια.
Βάζουμε στην κατσαρόλα τα κρεμμύδια ψιλοκομμένα και τα τσιγαρίζουμε, προσθέτουμε τις σουπιές, τις τσιγαρίζουμε κι αυτές και τις "σβήνουμε" με το κρασί, τις αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε ένα ποτήρι ζεστό νερό και τις αφήνουμε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν αρκετά.
Προσθέτουμε το σπανάκι ή τα χόρτα του βουνού, ζεματισμένα, στραγγισμένα και κομμένα και τα αφήνουμε να βράσουν για περίπου 15 λεπτά. Το φαγητό να μείνει με το "λάδι" του.
Λίγο πριν το κατεβάσουμε προσθέτουμε το χυμό λεμονιού.

Ανοιξαμε και σας περιμενουμε!!!!!!!!

Για να ζήσεις την απόλυτη εμπειρία της γεύσης ...θα πρέπει να το ψάξεις!
Ίσως και να υποκύψεις στην ιδέα ενός ταξιδιού σε αρώματα,γεύσεις , μυρωδιές ....μακριά από την Αθήνα.
Πάμε Θεσσαλία?
38 χιλ., έξω από την πόλη της Λάρισας , στην Σκήτη, ένα χωριουδάκι σκαρφαλωμένο σε μια μικρή πλαγιά, βρίσκεται ο ΚΡΙΝΑΝΘΟΣ.
Αιώνες τώρα οικόσημο πολλών βασιλικών οικογενειών!
Στην περίπτωση μας Κρίνανθος είναι ένα νέο εστιατόριο που φιλοδοξεί , να κάνει εσάς ...βασιλιάδες των γεύσεων του.
Εικόνα παλιού αρχοντικού,στο πιο όμορφο, φυσικό μπαλκόνι της περιοχής ! ανοίγεις τα μάτια σου και χορταίνεις θάλασσα (βλέπεις από ψηλά αιγαίο) και πράσινο!Χορταίνεις είπα? Προς θεού! Κράτα την όρεξη σου.. γιατί τα καλύτερα βρίσκονται στα ενδότερα!
Στο πιάτο σου, ένα πάντρεμα, Ελληνικής Παραδοσιακής κουζίνας και Ευρώπης με gourmet πινελιές , χωρίς ίχνος από δήθεν και επίδειξης εντυπωσιασμού. Με απόλυτο σεβασμό στην γεύση! Τι να διαλέξεις? Εδώ θα δυσκολευτείς .Εκπληκτικά ορεκτικά που μυρίζουν Ελλάδα και παρατείνουν το σασπένς για την κυρίως απόλαυση-αποπλάνηση, κυνήγι(ω...ναι) Τ Βοne μπριζόλες του μισού κιλού, λαχταριστά συνοδευτικά,ευφάνταστες σαλάτες!
Και είπαμε: σεβασμός στην γεύση αλλά και στην ποιότητα!
Τα πάντα είναι μαγειρεμένα με αγνό ελαιόλαδο και βιολογικά προιόντα!
Το κρασί που θα γεμίσει το ποτήρι σας?
Από εκλεκτή κάβα που θα ικανοποιήσει και τον πιό απαιτητικό ουρανίσκο! Το πάρτυ αυτό της γαστρονομίας , λαμβάνει χώρα σε ένα ζεστό , καλαίσθητο εστιατόριο Α Class, με την αύρα του Παρισιού και βάση του την ντόπια αρχιτεκτονική παράδοση! Διώροφο, πό πέτρα , κλασικό design με μεταμοντέρνες επιρροές, τζάκι για τις κρύες μέρες και ....νύχτες.
Με λίγα λόγια:αρχοντιά !
Όσο για το service: χαμόγελο και ευγένεια πάνε πακέτο με το μενού και δεν ....χρεώνεται.
Λοιπόν? Θα το ονειρευόμαστε ή μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα....γευστικό ταξιδάκι?
Οι άνθρωποι του Κρίνανθος σας περιμένουνε!
Καλή σας όρεξη!
Τιμή κατ’άτομο 40-50 ευρώ με κρασί.